به وبلاگ  حبیب ماهرخ خوش آمدید

چنان در قید مهرت پای بندمکه گویی آهوی سر در کمندمگهی بر درد بی درمان بگریمگهی بر حال بی سامان بخندممرا هوشی نماند از عشق و گوشیکه پند هوشمندان کار بندممجال صبر تنگ آمد به یک بارحدیث عشق بر صحرا فکندمنه مجنونم که دل بردارم از دوستمده گر عاقلی ای خواجه پندمچنین صورت نبندد هیچ نقاشمعاذالله من این صورت نبندمچه جان‌ها در غمت فرسود و تن‌هانه تنها من اسیر و مستمندمتو هم بازآمدی ناچار و ناکاماگر بازآمدی بخت بلندمگر آوازم دهی من خفته در گوربرآساید روان دردمندمسری دارم فدای خاک پایتگر آسایش رسانی ور گزندمو گر در رنج سعدی راحت توستمن این بیداد بر خود می‌پسندم + نوشته شده در چهارشنبه یازدهم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 13:17 توسط حبیب ماهرخ/habib mahrokh  |  به وبلاگ  حبیب ماهرخ خوش آمدید...ادامه مطلب

رو کرد به ما بخت و فتادیم به بندشما را چه گنه بود؟ خطا کرد کمندش !با آن همه دلداده، دلش بسته ما شدای من به فدای دل دیوانه پسندش!نرگس ز چه بر سینه زد آن یار فسون کار؟ترسم رسد از دیدۀ بدخواه , گزندش !شد آب، دل از حسرت و، از دیده برون شدآمیخت به هم تا صف مژگان بلندشدر پرتو لبخند، رُخش ، وَه، چه فریباست !چون لاله که مهتاب بپیچد به پرندشگر باد بیارامد وُ گر موج نخیزددل نیز شکیبد؛ مخراشید به پندش !سیمین طلب بوسه یی از لعل لبی داشتترسم که به نقد دل و جانی ندهندش + نوشته شده در شنبه بیست و هشتم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 22:4 توسط حبیب ماهرخ/habib mahrokh  |  به وبلاگ  حبیب ماهرخ خوش آمدید...ادامه مطلب

به وبلاگ  حبیب ماهرخ خوش آمدید...